ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Πληροφορηθήκαμε τις παρακάτω πράξεις δημοσίων λειτουργών που χωρίς ηθικό ή νομικό φραγμό, με ψυχρή αυθαιρεσία, ασυδοσία και εξουσιομανία , προκαλούν με τις ελεγκτέες, ως κατακριτέες, πράξεις και αποφάσεις των.
Η υπόθεση αφορά αναστολή κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών της Δ.Ο.Υ Καλαμάτας που επιδόθηκε πρόσφατα σε πολίτη που δεν οφείλει ούτε 1 ευρώ από δικές της οφειλές, αλλά θυμήθηκαν ότι έπρεπε να πληρώσει οφειλές τρίτων ΑΦΜ , που της «φόρτωσαν» προ 25 ετών στο δικό της ΑΦΜ.
Η δικαστής ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΝΤΑΡΤΖΗ, δικαστικός λειτουργός στο Δικαστικό Μέγαρο Καλαμάτας εξετάζοντας τα στοιχεία της δικογραφίας , παρά το γεγονός ότι έκρινε την αιτούμενη αναστολή, ως παραδεκτή και βάσιμη, παρά το γεγονός της πιθανολόγησης της ευδοκίμησης της ανακοπής, έδωσε το “σύνθημα” με την απόφαση ΑΝ1/2025 ΔΠρΚαλ , για να “εκτελέσουν” κάποια περιουσιακά στοιχεία του πολίτη , γιατί, έτσι θέλουν να πιστεύουν, ότι εξυπηρετείται το Δημόσιο συμφέρον.
Με τις απευθυνόμενες στο Δικαστήριο απόψεις της ΑΑΔΕ, η υπογράφουσα αυτές διευθύντρια της ΔΟΥ Καλαμάτας ΜΙΝΤΖΑ ΣΟΦΙΑ , αν και γνώριζε ότι η ανακόπτουσα δεν χρώσταγε ούτε 1 ευρώ για το δικό της ΑΦΜ , αν και γνώριζε ότι επρόκειτο για προ 25 ετών οφειλές, που δεν είχε εφαρμοστεί εκκίνηση διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης για την είσπραξη των φόρων εντός πέντε (5) ετών , γεγονός που σήμαινε απόσβεση οφειλών λόγω παραγραφής, αντιλαμβάνοντας το πρόβλημα που έχουν δημιουργήσει με το να κρατούν επί σειρά ετών αδίκως όμηρο πολίτη με μη νόμιμες “απαιτήσεις” , ουσιαστικά προέτρεπε την Δικαστικό λειτουργό να μην την “πετάξουν στον δρόμο” , αφήνοντας να μείνει στο σπίτι της για όσο χρόνο θα χρειαζόταν και επειδή έχει υπόλοιπη περιουσία για να “πληρώσει” , ζητούσε από το Δικαστήριο να μην δοθεί αναστολή μέχρι την ευδοκίμηση της παραδεκτής , βάσιμης και πιθανολογούμενης ευδοκίμησης της ανακοπής και να της εκποιήσουν υπόλοιπα ακίνητα για την αποπληρωμή παραγεγραμμένων οφειλών.
Γνωρίζοντας η Διευθύντρια της Εφορίας την μη εκκίνηση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης εντός πέντε (5) ετών από τη λήξη του έτους, εντός του οποίου ο φορολογούμενος κατέστη υπερήμερος, με τις απόψεις της ανέφερε προς την Δικαστικό λειτουργό : «Επειδή η μη λήψη των τυχόν αναγκαίων μέτρων είσπραξης αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα για τα όργανα της Διοίκησης (αρ. 51 Ν. 4174/2013: Η μη εκκίνηση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης για την είσπραξη των φόρων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα εντός πέντε (5) ετών από τη λήξη του έτους, εντός του οποίου ο φορολογούμενος κατέστη υπερήμερος, συνεπάγεται την πειθαρχική ευθύνη του αρμοδίου οργάνου της φορολογικής διοίκησης»
Έτσι , ήταν σαν να έλεγε η Έφορος στην Δικαστικό λειτουργό : Κάντε κάτι, θα πάμε στην Εφορία για πειθαρχικό, ας πληρώσει ο πολίτης , έχει η πολίτης αντικείμενο για να πληρώσει. Μην ασχολείστε ενδελεχώς με τις παραγεγραμμένες οφειλές , μην ληφθεί υπόψη εάν θα ευδοκιμήσει η ανακοπή, μην ασχολείστε με την πρόδηλη βασιμότητα.
Για να δεχτεί η δικαστική λειτουργός τις έγγραφες επισημάνσεις της Διευθύντριας της ΔΟΥ Καλαμάτας προφανώς σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να αναιρέσει την πιθανολόγηση της ευδοκίμησης της ανακοπής αρκεί να υποθέσει ότι η αίτηση ανακοπής στο πρωτοδικείο ισοδυναμεί με αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του ΣΤΕ , διότι κατά της πράξης αιτήσεως ακυρώσεως ενώπιον του ΣΤΕ η αίτηση ακυρώσεως κρίνεται ως προδήλως βάσιμη όταν βασίζεται σε πάγια νομολογία ή σε νομολογία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Έτσι η διοικητική δικαστικός λειτουργός, για να μην κρίνει την πρόδηλη βασιμότητα , για να «εκτελέσει» η ΔΟΥ βασιζόμενη σε παραγεγραμμένες οφειλές, και να εισπράξει αποσβεσμένες απαιτήσεις , πριν κριθεί η ανακοπή , παρέλειψε να εξετάσει ότι ο πρώτος προβαλλόμενος λόγος ανακοπής ήταν προδήλως βάσιμος και ότι οπολίτης επικαλέστηκε πάγια νομολογία των Ανωτάτων Δικαστηρίων που έχει κρίνει ότι η κοινοποιηθείσα ατομική ειδοποίηση είναι άκυρη αν δεν συνοδεύεται , όπως εν προκειμένω, από τα αναγκαία έγγραφα (δημόσια ή ιδιωτικά), και δεν αρκεί να προσκομίσει το Δημόσιο τα έγγραφα του νόμιμου τίτλου προς απόδειξη της απαιτήσεώς του κατά τη συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο (ΟλΑΠ 5/2019, ΑΠ 144/2022, ΑΠ 1180/2020, ΑΠ 190/2020, ΑΠ 189/2020, AΠ 352/2020, ΑΠ 1031/2019, ΑΠ 1177/2017, ΑΠ 391/2017, ΑΠ 1247/2015, ΕφΠειρ 622/2021, ΕφΠειρ 626/2021, ΜονΕφΠειρ 413/2022).
Για αυτό στην απόφασή της η δικαστική λειτουργός δεν αναφέρθηκε σε καθένα λόγο ξεχωριστά , διότι θα έπρεπε να κρίνει ότι η ανακοπή ήταν προδήλως βάσιμη, γεγονός που θα έπρεπε να κάνει δεκτή εν όλω την αναστολή και όχι εν μέρει, όπως έκανε με πρόδηλες αυθαιρεσίες .
Αν έτσι έχουν τα πράγματα , αυτός ο τρόπος λύσεως των δικονομικών εξετάσεων από δικαστή του Δικαστικού Μεγάρου Καλαμάτας ενέχουν δολιότητα με ηθικό αυτουργό την Έφορο της Καλαμάτας. Αυτά αναδεικνύουν την ψυχρή εκτέλεση της κοινωνίας από άτομα που δεν θα έπρεπε να εκπροσωπούν Κράτος Δικαίου, αλλά άλλου είδους και τύπου οργανισμούς.
Εφόσον συμβαίνουν τα ανωτέρω καταγγελλόμενα η δικαστική λειτουργός ενσυνείδητα, προκαλεί ζημιά σε πολίτη και το Υπουργείο Δικαιοσύνης θα πρέπει να δεί το τί συμβαίνει στο Δικαστικό Μέγαρο Καλαμάτας, για το οποίο υπάρχουν πολλές καταγγελίες.
Η ΔΟΥ θα πρέπει να ανακαλέσει άμεσα τις παράνομες ενέργειές της και να αποκαταστήσει τα πράγματα διαγράφοντας τις παραγεγραμμένες απαιτήσεις τρίτων ΑΦΜ που μη νομίμως παραμένουν στο ΑΦΜ της ανακόπτουσας μη οφειλέτριας.
Όταν με απόλυτη ψυχρότητα οδηγούν σε διαδικασίες εκτέλεσης καταδιώκοντας παραγεγγραμμένες φερόμενες οφειλές τρίτων ΑΦΜ, τότε είναι ευνόητο τι μπορεί να ακολουθήσει, από νομικής πλευράς, σε βάρος του Δημοσίου και των αυθαιρετούντων. Η Δικαστική λειτουργός και η Διευθύντρια της Εφορίας είναι σίγουρο ότι για λίγα ευρώ προσωπικής των αδικίας, για λίγα ευρώ μη αποπληρωμής επιδόματός των ή διαφορά στο μισθολόγιό των , θα ήταν στα “κάγκελα” και με τίποτα και από κανέναν δεν θα δέχονταν την ασυδοσία και την αδικία.
Δεν θα πρέπει να αγνοηθεί ο ρόλος των δικηγόρων, που τους χρησιμοποιούν ως κυματοθραύστες των αντιδράσεων της κοινωνίας, τους μετατρέπουν σε δομικά υλικά για να βάζουν το λιθαράκι του δικαστικού τείχους, κατασκευάζοντας τείχος απέναντι στην κοινωνία.
Είναι λίγοι οι δικηγόροι που μπροστά στην αυθαιρεσία , δεν αδιαφορούν, δεν προσπερνούν, προσεγγίζουν, αντιδρούν. Έχει παραγίνει πια με την αμείλικτη αυθαιρεσία μερίδας λειτουργών και συλλειτουργών που επεξεργάζονται την αλλοίωση των παραδοχών και των παραμέτρων, για να καταλήγουν με «πειραγμένες» υπαγωγές , σε μεροληπτικές και άδικες αποφάσεις.
Η κοινωνία βράζει από την αυθαιρεσία και την προκλητικότητα ορισμένων λειτουργών , που νομίζουν ότι παράγουν δικαιοσύνη αλλά αντί για δίκαιο παράγουν θυμό και μίσος, αδιαφορώντας για το εάν ξεφύγει η κατάσταση, για το εάν εκτραχυνθούν τα πράγματα.
