οι Βαλτικές χώρες, η Γαλλία και η Γερμανία. Είναι και οι σοβαρότατες απειλές στα νότια σύνορά αλλά και στην καρδία της.
Στα Βαλκάνια η κατάσταση είναι εξαιρετικά τεταμένη μετά την πολιτική κρίση που ξέσπασε στην Βοσνία Ερζεγοβίνη εξαιτίας της καταδίκης από δικαστήριο της Βοσνίας του φιλορώσου προέδρου των Σέρβων της Βοσνίας, Μίλοραντ Ντόντικ, σε φυλάκιση ενός έτους και απαγόρευση της άσκησης πολιτικής για έξι χρόνια λόγω των αυτονομιστικών του ενεργειών. «Η ΕΕ αναμένει απ’ όλους τους πολιτικούς παράγοντες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης να σέβονται τις αποφάσεις της δικαιοσύνης και να αναγνωρίζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία των δικαστηρίων χωρίς να ασκούν πίεση ούτε να αναμιγνύονται», δήλωσε ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανουάρ Ελ Ανούνι μετά την απόφαση, δείχνοντας για μια άλλη φορά την έλλειψη αντανακλαστικών στο ενδεχόμενο διαμελισμού της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης λόγω της εμμονής με την Μόσχα. Και παντελή αδιαφορία για τι αυτό θα σημαίνει για την ίδια ΕΕ.
Όπως άλλωστε συνέβη και στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής, με την ΕΕ να μην έχει κανένα λόγο στην σύγκρουση του Ισραήλ με την Χαμάς, την εμπλοκή της Χεζμπολάχ και του Ιράν στην διαμάχη αλλά και τα τελευταία γεγονότα στην Συρία. Η εκκωφαντική σιωπή στην σφαγή των εκατοντάδων Αλαουίτων και Χριστιανών αμάχων στην Συρία καταδεικνύει την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών που έχει υιοθετήσει η ΕΕ τα τελευταία χρόνια. Θεωρεί τον Πούτιν “δικτάτορα” και νούμερο ένα απειλή για την ασφάλειά της και όχι τον τζιχαντιστή αλ-Γκολάνι, που αυτός και οι ομοϊδεάτες του είναι υπεύθυνοι για θηριωδίες που δύσκολα τις χωρά ο ανθρώπινος νους. Ξέχασε φαίνεται την απειλή του Ισλαμικού κράτους και τους ισλαμιστές τρομοκράτες που έχουν πλήξει ουκ ολίγες φορές τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος είχαν επιχειρήσει μάταια να πείσουν την ΕΕ να μην άρει ελαφρά τη καρδία της κυρώσεις έναντι της Συρίας και να μην αναγνωρίσει άνευ όρων το νέο καθεστώς.
Αυτό φυσικά είναι το λιγότερο αν αναλογισθεί κανείς ότι η ΕΕ άνοιξε την πόρτα για ενδεχόμενη αμυντική συνεργασία με τον εισβολέα της Κύπρου, Τουρκία. Ήταν πραγματικό σοκαριστικό να βλέπει κανείς τους επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών να ενημερώνουν τον Τούρκο Πρόεδρο για τα τεκταινόμενα της Συνόδου Κορυφής. Είναι ακόμη χειρότερο αν σκεφθεί κανείς ότι η Τουρκία εξακολουθεί να παρενοχλεί ‘Ελλάδα και Κύπρο στις εργασίες ποντίσεως του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης, ένα έργο το οποίο χρηματοδοτεί η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε αυτό φυσικά έχει ευθύνη και η Αθήνα, που δεν εξανίσταται, δεν αντιδρά και δεν ενημερώνει ως όφειλε τους Ευρωπαίος για το σοβαρό αυτό πρόβλημα, που απειλεί να τινάξει το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ στον αέρα. Την ώρα μάλιστα που ο τουρκικός Τύπος πανηγυρίζει για την στασιμότητα που παρατηρείται στο έργο, εκλαμβάνοντας το ως υποχώρηση της Αθήνας και νίκη της Άγκυρας!
Το εξαιρετικά σημαντικό και από στρατηγικής άποψης έργο θα βρεθεί στο επίκεντρο της τριμερούς συνάντησης Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ. Οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας Γιώργος Γεραπετρίτης, Κύπρου Κωνσταντίνος Κόμπος και Ισραήλ Γκίντεον Σαάρ πρόκειται να συναντηθούν αύριο στην Αθήνα, έχοντας στην ατζέντα τους τις περιφερειακές εξελίξεις στην ενέργεια και την προετοιμασία της τριμερούς που θα γίνει στην Ιερουσαλήμ, πιθανόν εντός του Απριλίου. Η εν λόγω συνάντηση είναι κρίσιμη και εν όψει της πενταμερούς για το Κυπριακό που θα διεξαχθούν 17-18 Μαρτίου στην Γενεύη. Η Τουρκία επιμένει στην αναγνώριση του ψευδοκράτους με απώτερο σκοπό την ενεργειακή εκμετάλλευση όλης της περιοχής και φυσικά την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Να κλείσει την Ελλάδα στα 6 ναυτικά μίλια και να κάνει πράξει το όνειρό της για την “Γαλάζια Πατρίδα”. Συνεπώς η συνέχιση του έργου δεν είναι μόνο σημαντική για ενεργειακούς λόγους αλλά και για γεωστρατηγικούς. Να δείξουν Αθήνα και Λευκωσία ότι αυτές έχουν τον έλεγχο της Ανατολική Μεσογείου και όχι η Τουρκία με τα παράνομα τουρκολιβυκά μνημόνια. Σε περίπτωση ενός ναυαγίου του έργου οι συνέπειες θα είναι ολέθριες και για τις δύο χώρες. Διότι θα δημιουργηθεί προηγούμενο καθώς δύσκολα κάποια εταιρεία θα θελήσει να επενδύσει σε έργα στην Μεσόγειο ή στο Αιγαίο υπό την απειλή της Τουρκίας.
Συνεπώς η ολοκλήρωση αυτού του έργου είναι σημαντική και για εθνικούς λόγους. Αθήνα και Λευκωσία πρέπει να εκμεταλλευτούν στο ύψιστο τις πολύ τεταμένες σχέσεις που έχει το Ισραήλ με την Τουρκία, η οποία διεκδικεί τον ρόλο περιφερειακής δύναμης, θέτοντάς υπό τον έλεγχό της την Συρία. Αλλά και την αμέριστη στήριξη που απολαμβάνει το Τελ Αβίβ από την κυβέρνηση Τραμπ και ειδικώς την στάση του νέου ΥΠΕΞ Μάρκο Ρούμπιο, που έχει στηρίξει στο παρελθόν και τον Eastmed. Αλλά και ο Τραμπ σε μια πραγματικά αιφνιδιαστική αλλά πολύ ευπρόσδεκτη κίνηση, κοινοποίησε στην πλατφόρμα Truth Social άρθρο του Breitbart News, το οποίο αναφέρεται στη στρατηγική σημασία του οικονομικού διαδρόμου Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης (IMEC) και στον ρόλο της Ελλάδας και της Κύπρου ως «συνδετικού κρίκου» μεταξύ των περιοχών που καλύπτει. Όσον αφορά τους Ευρωπαίους, αντί να επικρίνουν και να ασκούν πίεση στην Τουρκία, την εξοπλίζουν και την ενημερώνουν για την νέα στρατηγική ασφάλειας της Γηραιά Ηπείρου. Αλλά ναι, ο Ερντογάν δεν είναι Πούτιν. Είναι πολύ χειρότερος!