41% των ψήφων στις περυσινές, βουλευτικές εκλογές, ανάλωσε το πολιτικό του κεφάλαιο με άστοχες επιλογές συνεργατών, που τον παρέσυραν στην ενεργειακή κρίση και στον «γάμο των ομοφύλων». Με αποτέλεσμα, να πέσει στο 28% στις Ευρωεκλογές κι ακόμη χαμηλότερα, σε πρόσφατες σφυγμομετρήσεις της Ελληνικής κοινής γνώμης που τόσον την απογοήτευσε.Ο δε ΤΕ, που κυβέρνησε την Τουρκία επί μίαν 22ετία, επέτυχε αρχικά να αναπτύξει την οικονομία την οποία μάλιστα εκβιομηχάνισε. Εν συνεχεία όμως επέλεξε ανορθόδοξη οικονομική πολιτική που προκάλεσε 70% πληθωρισμό με συνέπεια να χάσει την εμπιστοσύνη του Τούρκου ψηφοφόρου.Το κάζο της ήττας στις τελευταίες προεδρικές εκλογές ξεπεράσθηκε, με την βοήθεια των ακραίων Ισλαμιστών.΄Ηδη, το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν υπολείπεται των Κεμαλιστών, που έχουν πάλι σηκώσει κεφάλι, σε σημείο να τον αμφισβητούν ακόμη κι οι Τούρκοι ευέλπιδες!
Από δύο αδυνάμους ηγέτες είναι αδύνατο να ληφθούν σοβαρές αποφάσεις εξομάλυνσης των Ελληνοτουρκικών διαφορών.Ο Ερντογάν θα συνεχίσει τις μεγαλοστομίες και θα βλέπει τ’ αποτελέσματα της σχιζοφρενικής του πολιτικής (με το ΝΑΤΟ και με τους BRICS) ν’απομακρύνουν την Τουρκία από την Δύση.
Ο Κυριάκος θα κατρακυλάει στις σφυγμομετρήσεις, από την ακρίβεια της ζωής της μέσης τάξεως και θα αμφισβητείται, μέσα στο ίδιο του κόμμα , την ΝΔ, παρά την ανύπαρκτη αντιπολίτευση. Ήδη έχει χάσει δύο βουλευτές από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ ενώ ετοιμάζεται και τρίτος να αποχωρήσει.
Υπάρχουν όμως, μερικά σημεία της αδυναμίας αμφοτέρων των ηγετών που αποτελούν «κόκκινες γραμμές», κατά τον τηλεοπτικό συρμό: Η Ελλάδα δεν μπορεί να αποστεί της ποντίσεως του ηλεκτρικού καλωδίου στον βυθό της ΑΟΖ Ελλάδος – Κύπρου, που τυγχάνει της εγκρίσεως των Αμερικανών, χρηματοδοτήσεως των Ευρωπαίων και αποδοχής των Ισραηλιτών.
Το καλώδιο θα συνδέσει το Ισραήλ και την Κύπρο με το Ευρωπαϊκό ηλεκτρικό δίκτυο εις εποχάς δυσοίωνους, λόγω του Ουκρανικού πολέμου.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία είναι δύσκολο να παραιτηθεί του Τουρκολιβυκού συμβολαίου, που καταπατά την Ελληνική ΑΟΖ, χωρίς να θιγεί το γόητρο της, με Οθωμανικές καταβολές.
Άρα, οι τριβές μεταξύ των δύο χωρών θα συνεχίζονται – ουδέποτε άλλωστε έπαυσαν τα τελευταία δύο χρόνια της «ηρεμίας στο Αιγαίο», παρά μόνον στην αντίληψη του κ. Γεραπετρίτη. Απλώς βοήθησαν την Τουρκία, που λόγω υστερήσεως των εξοπλισμών της, θα αποδεικνύετο υποδεέστερη σε μία αεροπορική αναμέτρηση με την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, στους αιθέρες του Αιγαίου.
Η αποφασισθείσα, γενναία κάλυψη των κενών του πολεμικού ναυτικού της Ελλάδος, τα προσεχή τρία χρόνια, θα διευρύνει την υπεροχή της αλλά μόνον ως στοιχείου αποτροπής της Τουρκικής επιθετικότητος.
Η ρητορική βεβαίως του ΤΕ και των πασάδων του θα ενταθεί μελλοντικώς κι η πίεση τους θα μετατεθεί στο Μεταναστευτικό, με καραβιές λαθρομεταναστών και επιβουλές στον Έβρο και Θράκη, όπου η Ελληνική κυβέρνηση δεν τολμά να κλείσει το Τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή.
Έτσι, αμφότεροι οι ηγέτες των δύο χωρών θα εξαντλήσουν την θητεία το 2027, έως ότου μία άλλη ηγεσία αναλάβει τα ηνία. Δύσκολα μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος δια το μέλλον των Ελληνοτουρκικών σχέσεων.