χιλιάδες νέους φοιτητές, αλλά και παλιούς εργαζομένους στον κλάδο των υδρογονανθράκων, στις τεχνολογίες πράσινης ενέργειας. Εγκαινιάζοντας το κτίριο, ο Πρωθυπουργός της Σκωτίας, Τζον Σουίνι, χαρακτήρισε το κέντρο απαραίτητο για τη δίκαιη μετάβαση της χώρας.
Οι πανηγυρισμοί από τα χθεσινά εγκαίνια δεν κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το κέντρο της Αμπερντίν, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά. Εκεί, τα κλειστά μαγαζιά και οι κλειδωμένες κατοικίες αναδεικνύουν την υποβάθμιση της πόλης. Η σκωτσέζικη μεγαλούπολη ήταν κάποτε ένα από τα επίκεντρα των παγκόσμιων αγορών ορυκτών καυσίμων. Βρισκόμενη στις βρετανικές ακτές της Βόρειας Θάλασσας, η Αμπερντίν αποτελούσε τη βάση για πολλές επιχειρήσεις που σχετίζονταν με τους υδρογονάνθρακες, εκατοντάδες υψηλόβαθμα στελέχη, και χιλιάδες εργαζομένους στις πλατφόρμες εξορύξεων. Όμως σε αντίθεση με άλλα σύγχρονα κέντρα, η αγορά της Σκωτίας δεν επανέκαμψε ποτέ μετά την πετρελαϊκή κρίση του 2014.
Αρκετοί άνθρωποι της αγοράς υποστηρίζουν πως ο βασικός λόγος της συνεχιζόμενης ύφεσης της Αμπερντίν είναι η υψηλότατη φορολογία, τόσο για τις επενδύσεις ορυκτών καυσίμων, όσο και τους κατοίκους της πόλης. Έτσι, πολλοί επενδυτές και πολλά στελέχη της βιομηχανίας εξορύξεων έχουν μεταναστεύσει προς άλλα κέντρα— Ντουμπάι, Σιγκαπούρη, Χιούστον— κυνηγώντας καλύτερες ευκαιρίες και ελκυστικότερους μισθούς, πέρα από χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Η απόφαση της κυβέρνησης των Εργατικών να διατηρήσει την απαγόρευση για νέες άδειες εξορύξεων στη Βόρεια Θάλασσα έχει δυσχεράνει περαιτέρω τις προοπτικές της περιοχής, με πολλούς να υιοθετούν τη σκληρή κριτική του Ντόναλντ Τραμπ κατά του Κιρ Στάρμερ.
Εντούτοις, οι υποστηρικτές της πράσινης μετάβασης στη Βρετανία χαρακτηρίζουν την Αμπερντίν κομβικής σημασίας για το όλο εγχείρημα. Οι ακτές της Σκωτίας θεωρούνται η ιδανική τοποθεσία για την ανάπτυξη του στόλου υπεράκτιων αιολικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Ντάουνιγκ Στριτ προσπαθεί να δώσει αυξανόμενα κίνητρα στους επενδυτές προκειμένου να καλύψει το κενό στις επενδύσεις κατά την προηγούμενη δεκαετία. Όμως, τα σχέδια αυτά είναι αρκετά φιλόδοξα. Πέραν του κόστους που απαιτείται για τις άμεσες ή έμμεσες επιδοτήσεις των υπεράκτιων αιολικών, η ανθρωπογεωγραφία της Βρετανίας συνεπάγεται και τεράστιες επενδύσεις για την αναβάθμιση του δικτύου ενέργειας.
Το βασικό πρόβλημα έγκειται στο πώς η ενέργεια που παράγεται στην αραιοκατοικημένη βόρεια Σκωτία θα ταξιδεύει εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι την πυκνοκατοικημένη νότια Αγγλία όπου βρίσκονται τα μεγαλύτερα αστικά και βιομηχανικά κέντρα. Η αναβάθμιση του ηλεκτρικού δικτύου μέσω της κατασκευής πυλώνων έχει αναδειχθεί σε εξίσου πολιτικοποιημένο ζήτημα με τις πράσινες επενδύσεις. Τα δύο βασικά διακυβεύματα είναι το κόστος ενέργειας και οι θέσεις εργασίας.
Πρωτοβουλίες όπως το Energy Transition Skills Hub στοχεύουν να αντιμετωπίσουν το δεύτερο θέμα. Η μετεκπαίδευση των εργαζομένων είναι η μόνη ρεαλιστική λύση για την παραμονή τους στον ευρύτερο κλάδο της ενέργειας εφόσον η ενεργειακή μετάβαση προχωρήσει. Ήδη, ένα μεγάλο μέρος των υπεράκτιων δραστηριοτήτων που σχετίζονταν με τις εξορύξεις υδρογονανθράκων έχει μεταφερθεί στα πράσινα έργα. Ωστόσο, οι υφιστάμενες επενδύσεις δεν επαρκούν για να καλύψουν όλες τις χαμένες δουλειές. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, οι υπεράκτιες θέσεις εργασίες της Σκωτίας θα μειωθούν από τις 75.000 για το 2024, σε 45.000-63.000 εντός της δεκαετίας του 2030.
Υπάρχουν και εκείνοι που υποστηρίζουν πως η πράσινη μετάβαση θα σηματοδοτήσει την προσέλκυση υψηλής ποιότητας ανθρώπινου δυναμικού από τρίτες χώρες προς τη Βρετανία. Η πρόβλεψη αυτή δεν είναι αβάσιμη δεδομένης της μέσης ηλικίας των σημερινών εργαζομένων του κλάδου, των υφιστάμενων ελλείψεων προσωπικούς, και των σύγχρονων ικανοτήτων που θα χρειαστούν. Αναμενόμενα, οι σχετικές δηλώσεις οδηγούν σε αντίστοιχη πολιτικοποίηση και αυτού του ζητήματος, με τη λέξη «μετανάστευση» να αποτελεί ταμπού για τους Βρετανούς πολιτικούς.
