Το θέμα σχετίζεται με την συγκάλυψη της ανομίας, την ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, το «Κράτος Δικαίου», και τις υποτιθέμενες «Ανεξάρτητες» Αρχές , που καθορίζει τις τύχες των πολιτών.
Αφορά την απαξίωση την περίοδο ανακεφαλαιοποιήσεων 714 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ θυγατρικής της Τραπεζας ΠΕΙΡΑΙΩΣ (SCIENS), που προκάλεσε ζημιά στην Τράπεζα ποσού 216 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ. Η «χασούρα» της συστημικής Τράπεζας στην Ελλαδα καλυπτόταν εκείνη την περίοδο από τις ανακεφαλαιοποιήσης της Τράπεζας από τους πολίτες.
Η «χασούρα» στην Ελλάδα , κέρδος στις εξωγχωριες εταιρείες (offshore) και ευκαιρία δημιουργίας επιθετικών FUND.
Όπως πληροφορηθήκαμε η Συστημική Τράπεζα ήταν μεγαλομέτοχος σε ποσοστό 28,10 % εταιρείας που ήταν εγγεγραμμένη στο Χρηματιστήριο Αξιών της Αθήνας (SCIENS). Μάλιστα είχε τριπλή ιδιότητα αυτή της μεγαλομετόχου, της Πιστώτριας και της Συμβούλου και Αναδόχου συντάσσουσα ενημερωτικά Δελτία προς το ΧΑ.
Η Τράπεζα προκείμενου να εξοβελιστούν οι μικρομέτοχοι, μεσω της δημόσιας πρότασης εξαγοράς των μετοχών προς έξοδο της εταιρείας από το ΧΑ, συνέτασσε ενημερωτικά δελτία σε απαξιωτικές τιμές που ούτε η ίδια πίστευε. Αν τις πίστευε θα πούλαγε η ίδια στις ” εύλογες αξίες” και δεν θα ζητούσε διπλές και τριπλές ανακεφαλαιοποιήσεις από τους πολίτες.
Από τις δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας SCIENS, προκύπτει ότι η αξία της συμμετοχής της σε offshore θυγατρικές της εταιρείες ανήρχετο στο ποσό των 769 εκατομμυρίων ευρώ από τα οποία 663 εκατομμύρια ευρώ ευρίσκοντο σε θυγατρικές της στα CAYMAN ISLANDS και 25 εκατομμύρια ευρώ σε θυγατρικές της στις ΒΕΡΜΟΥΔΕΣ.
Στις εκθέσεις της PRICE WHATERHOUSE COOPER (PWC) επιβεβαιώνεται η συμμετοχική περιουσία των 769 εκατομμυρίων ευρώ στις θυγατρικες εξωγχωριες εταιρείες.
Η Τράπεζα ενώ ήταν ο σημαντικότερος μέτοχος και ενώ υπήρχε Κρατική εντολή και απόφαση για επαναπατρισμό των κεφαλαίων, αγνόησε ποσό 769,516 εκατομμυρίων ευρώ που θα δημιουργούσε σημαντική ρευστότητα εντός της Ελληνικής Επικράτειας, που εκείνη την περίοδο (2012) ήταν διπλάσια σχεδόν της κεφαλαιοποίησης της ίδιας της Τράπεζας .
Όλα φαίνεται πως έγιναν με τις ευλογίες της Τράπεζας της Ελλάδος, του Κράτους , και την συγκάλυψη από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Αποτιμουσαν την εταιρεία στο ποσό των 55 εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να “βλέπουν” οτι μόνο οι συμμετοχές ανηρχοντο στο ποσο των 769 εκατομμυρίων ευρω.
Ζημιά της Τράπεζας προς δημιουργία αντίστοιχων κερδών σε OFFSHORE εταιρείες.
Η Τράπεζα μαζί με την θυγατρική αποσκοπούσαν στο λεγόμενο SQUEEZE OUT των μικρομετόχων μέσω Δημόσιας πρότασης για διαγραφή από το ΧΑ της εταιρείας SCIENS. Την τιμή που η Τράπεζα πρότεινε στους μικρομετόχους ως εύλογη αξία ούτε η ίδια η Τράπεζα δεν πίστευε, αφού κατά την Δημόσια πρόταση δεν πούλησε ούτε μία μετοχή της στην απαξιωτική τιμή που πρότεινε στους μικρομετόχους.
Φαίνεται ότι το SQUEEZE OUT , εξοβελισμός και κοινώς “ξεζούμισμα” των πολιτών και των μετόχων έχει γίνει πολιτικό φρόνημα. Το «ξεζούμισμα» σε όφελος κάποιων καλά κρατούσε και κρατεί.
Ήταν η εποχή που πλήρωνε ο πολίτης τα σπασμένα για τις Τράπεζες . Τώρα , με μεγαλύτερο δημόσιο χρέος, είναι η εποχή που ο πολίτης πρέπει να χάσει την περιουσία του , αφου πρώτα την απαξώσουν, για να μπορεί και πάλι να δημιουργηθεί το μέγιστο κέρδος στα FUNDS και στις εξωγχωριες που συμμετεχουν οι Τραπεζες. Οι τριγωνικές συναλλαγές είναι αυτές που πάντα δημιουργούσαν πλούτο και είναι αυτές που συγκαλύπτοντο από την Πολιτική και Δικαιοσύνη .
“Το Κράτος Δικαίου και οι αλληλοσυγκρουόμενοι θεσμοί”
Ο θεσμικός ρόλος της επονομαζόμενης, Ανεξάρτητης Αρχής, Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς υποτίθεται ότι ελέγχει και επιβάλει πρόσθετους όρους, προϋποθέσεις και διαδικασίες όταν πρόκειται για «οικειοθελή» διαγραφή αξιών εισηγμένης εταιρείας από τη χρηματιστηριακή αγορά. Υποτίθεται ότι ανταποκρινόμενη σ΄αυτό το ρόλο , αποτρέπει φαινόμενα παθογένειας και εστίας εκμετάλλευσης της εμπιστοσύνης των πολιτών και των επενδυτών και παράσχει, όπου απαιτείται, πρόσθετη προστασία στους μειοψηφούντες μετόχους.
Ο Νόμος για τον εξοβελισμο των μετόχων (το επονομαζόμενο squeeze out) είναι ξεκάθαρος .
Ο νόμος δεν προβλέπει δέσμια αρμοδιότητα στη λήψη της απόφασης περί διαγραφής από την Γ.Σ. της εκδότριας εταιρίας, αλλά γνήσια διακριτική ευχέρεια.
Αυτή η διακριτική ευχέρεια είναι που δημιουργεί παθογένειες και αποτελεί εργαλείο πελατειακής , συνήθως πολιτικής , εξυπηρέτησης μέσω της συγκάλυψης της ανομίας.
Υποτίθεται για την έγκριση του ενημερωτικού φυλλαδίου στην Επιτροπή αγοράς , λαμβάνουν υπόψη τους τις εκθέσεις και τα πιστοποιητικά των Ορκωτών λογιστών.
Η Πολιτεία διαπίστωσε πως οφειλόμενο και αναγκαίο βήμα ,για την εξυγίανση του ΧΑ, είναι η «αναδόμηση» της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς προς την θωράκιση και λειτουργία της ως εποπτικού οργάνου για την εμπέδωση της εμπιστοσύνης αγορών και επενδυτών στο χρηματοοικονομικό σύστημα της χώρας.
Διά Νόμου αναγνώρισε την επιτακτική ανάγκη εξυγίανσης της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς με σκοπό την πραγματική θωράκιση των μικρομετόχων και την εμπέδωση της εμπιστοσύνης αγορών και επενδυτών στο χρηματοοικονομικό σύστημα της χώρας, εντόπισε τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την δυσλειτουργία της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και η δικαστική εξουσία είχε την ευκαιρία να στιγματίσει και να επιβάλλει την νομιμότητα, να θωρακίσει τους θεσμούς και να συμβάλλει στην εμπέδωση της εμπιστοσύνης αγορών και επενδυτών στο χρηματοοικονομικό σύστημα της χώρας.
https://www.eurocapital.gr/permalink/119868.html
Η αναδόμηση της ΕΚ δεν ίσχυε για το Τραπεζικό σύστημα αλλά φαίνεται ότι και πάλι επρόκειτο περί νομοθέτησης α λα καρτ (à la carte)
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και το Κράτος Δικαίου έπρεπε πρώτα να κοιτά τις δικές της ασυνέπειες και «αβλεψίες» και μετά να γίνεται α λα κάρτ κατήγορος.
-Η σύγκρουση συμφερόντων διαδέχεται η μια την άλλη. Οι κυβερνώντες δεν θα έπρεπε να είναι σε σύγκρουση συμφερόντων με το Δημόσιο συμφέρον.
Πληροφορηθήκαμε ότι η ανώτατη πολιτική ηγεσία εκείνης της περιόδου είχε εγγράφως ενημερωθεί. Παρόλο που στελέχη της Τράπεζας είχαν εγκατασταθεί στο Μαξίμου είχαν φαίνεται την προσοχή των, στο ξεπούλημα κερδοφόρων οργανισμών με χρηματοδότηση από τις «χρεωκοπημένες» Τράπεζες, επιβάλλοντας την ανακεφαλαιοποίησή των στους πολίτες.
Οι διοικούντες την συστημική Τράπεζα σε σύγκρουση συμφερόντων με την ίδια την Τράπεζα.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η δημιουργία «ευκαιριών» για όσους έχουν την δυνατότητα εργαλειοποίησης και ελέγχου των «Ανεξάρτητων Αρχών» και θεσμών.
Η Δικαιοσύνη αδιαφορώντας όχι μόνο για την μεγάλη ζημία μικρομετόχων αλλά και για την πολύ μεγαλύτερη ζημιά της Συστημικής Τράπεζας , λειτούργησε σαν να φαίνεται ότι κάποια πράγματα γίνονται κατά περίπτωση και ασχέτως δημοσίου συμφέροντος.
Όλα στον βωμό των απαξιώσεων, των υποτιμήσεων και με την βούλα των «θεσμών»
Οι Τράπεζες θεωρήθηκαν χρεωκοπημένες και το Κράτος επέβαλε την επιβίωση των επιβαρύνοντας τους πολίτες από την πολλαπλή ανακεφαλαιοποίησή των.
Θεώρησαν δε φρόνιμο και δίκαιο να επιτεθούν αυτές με την σειρά τους κατά των περιουσιών των πολιτών, αφού «φρόντισαν» πρώτα να τις απαξιώσουν τα μέγιστα. Με τον τρόπο αυτό φαίνεται τα δικά τους κέρδη να τα αποδημούν στο εξωτερικό , την δεν ζημία να την καλύπτουν από την αποκόμιση υπεραξιών από την απαξίωση και μεταπώληση των περιουσιών των πολιτών. Τα «απρόσμενα υπερκέρδη» , δίνουν και παίρνουν στον Τραπεζικό οπως και στην Ενέργεια.
Ο ρόλος του Κράτους και των Ανεξάρτητων Αρχών ειναι να προστατεύουν τους πολίτες απο εκνομες καταστάσεις , συνθήκες εξοβελισμού και στοχευμενων απαξιωσεων.
Διαφορετικά υπάρχει ανασφάλεια Δικαίου , διαπλοκή και διαφθορά, εργαλειοποίηση της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Το άρθρο 39 του ΚΠΔ σχετίζεται με την υποχρεωση των έντιμων δικαστών να αποκαλύπτουν αντί να συγκαλύπτουν τα ζητήματα Δημοσιου συμφέροντος. Να εξαίρουν το Δίκαιο αντί να “πειράζουν” τις παραδοχές για να συγκαλύπτεται το Δημόσιο συμφέρον, την ζημια του οποιου πληρώνει ο πολίτης .
Αποτελεί οφειλόμενη ενέργεια η δικαστική συνδρομή για να διαφωτιστεί τι έγινε το μοίρασμα των περιουσιακών στοιχείων στις εξωγχωριες, των συνεταίρων της εταιρείας SCIENS.
Το δημόσιο συμφέρον πρέπει να αναδεικνύεται από τους «θεσμούς» . Οι καταγγελίες από τρίτους δημιουργούν ευκαιρία εξυπηρετήσεων συγκάλυψης διαφθοράς και ταυτόχρονα στοχοποίηση πολιτών από το πελατειακό σύστημα .
Η σύγκρουση συμφερόντων , η απιστία που διαπράττεται σε βάρος των οργανισμών και του δημοσίου συμφέροντος θα έπρεπε να στιγματίζεται και όχι να συγκαλύπτεται.
