Υπάρχουν δικηγόροι που έχουν επίγνωση του αισθήματος ευθύνης, έχουν γνώση των συνεπειών της αμέλειας των (βαρεία τις περισσότερες φορές). Δεν αντέχουν το βάρος της ευθύνης των , της αμέλειας των. Δεν αντέχουν την σε βάρος του πελάτη των επιβολή της αδικίας. Δείχνουν ότι έχουν αδυναμία να αντιληφθούν πως λειτουργούν τα πράγματα ενίοτε στην Δικαιοσύνη. Δεν τους αφήνει η αμέλεια που κατατείνει σε αφέλεια . Δεν τους αφήνει ο υπέρμετρος εγωισμός ή κομπλεξισμός.
Εάν “πέσουν” σε πελάτη δημιουργικό με καθαρές υποθέσεις, τότε ταυτίζονται. Τους πείθουν να πιστέψουν στην ορθή απονομή της δικαιοσύνης , και για να μην εκτίθεται ο δικηγόρος, τους “τραβολογούν” στον Ναό της Δικαιοσύνης , είτε για να εμφανίζουν ότι τους χειραγωγούν , είτε για να παίρνουν δύναμη και λάμψη και να φωτίσουν αφέλεια και υπέρμετρο, εκεί που υπάρχει, εγωισμό του συνηγόρου.
Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις τους ευγενείς συνηγόρους τους κυνηγά ο ίσκιος του. Τον φοβούνται, ξέρουν ότι δεν θα γλιτώσουν από αυτόν. Ο ίσκιος δεν είναι ίδιος , έχει πολλές μορφές , μεταλλάσσεται.
Άλλος ο ίσκιος αδυναμίας εκπλήρωσης καθήκοντος, άλλος ο ίσκιος την απιστίας δια της παραλείψεως, άλλος ο ίσκιος της προκλητικής αδιαφορίας και άλλος ο ίσκιος μετά την εφαρμογή τακτικής των “χαμηλών volumes”.
Η τακτική των “χαμηλών volumes” αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση απιστίας και λειτουργεί με διάφορους τρόπους και τακτικές . Η τακτική να αφήνουν τις υποθέσεις να βαλτώνουν, η τακτική να μην λειτουργούν σύννομα με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται δικαστικά ως απαράδεκτες , η τακτική να καταθέτουν εκπρόθεσμα δικόγραφα.
Πέραν δηλαδή της ενεργητικής απιστίας, υπάρχει η χειρότερη μορφή απιστίας , αυτή των χαμηλών volumes, του μηδενισμού της έντασης ενεργειών, όπου χάνονται προθεσμίες , δικαιώματα, αδιαφορούν για την αποκατάσταση των πραγμάτων, την απόδοση του δικαίου και τους προδίδει το γεγονός ότι απέχουν από κάθε ενέργεια , στενοχωρούνται δε όταν ο πελάτης προωθεί τα θέματα λειτουργώντας ακατάπευστα για την απόδοση του δικαίου.
Παρουσιάζουν ότι «ασθενούν» , επιλεκτικά όμως , τους φταίει και τα βάζουν με τους δικαστές και την Δικαιοσύνη και ωθούν τους πελάτες σε ενέργειες τις οποίες ούτε παρακολουθούν και παρατάνε τις υποθέσεις τις οποίες διατηρούσαν επί σειρά ετών , αδιαφορούν για την τύχη των υποθέσεων που τους εμπιστεύτηκαν. Χαίρονται μόνο όταν εισπράττουν χωρίς να πράξουν τίποτα , δείχνοντας την απεριόριστη ευγνωμοσύνη των και αμέσως μετά “πεθαίνουν” όταν πρέπει να λειτουργήσουν υπεύθυνα.
Παρουσιάζονται “κουρασμένοι” από την απραξία των και από το “στράβωμα” των υποθέσεων που πέτυχαν από την αμέλεια και τα λάθος μηνύματα , αφήνοντας την δολοπλοκία και την αθλιότητα να πλέκεται και επιλέγουν τον διαχωρισμό από τους πρώην συνεργάτες – θύματα και για να αποδείξουν αποταυτοποιηση από την ταύτιση. Όταν δε εμφανίζονται ακόμα και στους επαγγελματικούς χώρους πρώην αντίδικων τους, για να δείξουν ότι το πρόβλημα δεν ήταν αυτός αλλά ο πελάτης των, αυτοευτελίζονται.
Τα χαμηλά volumes και οι παραπάνω συμπεριφορές αποτελούν ιδιαίτερο μόρφωμα απιστίας , εκπροσωπούν την αθλιότητα και το πονηρό.
Όσο πιο χαμηλά τα volumes , τόσο ο σκιώδης εαυτός κάνει αυξάνει την παρουσία του,
γίνεται κομμάτι του εαυτού των που είναι δύσκολο να αποδεχτούν, αλλά είναι εκεί μαζί με τις ενοχές για να θυμίζει ότι δικαιολογημένα φοβούνται τον ίσκιο των.
Είναι μεγάλη ατυχία και αστοχία η επιλογή τέτοιας “υποστήριξης” , όταν μάλιστα απαιτεί αντιμετώπιση διαφθοράς, δολοπλόκων και διεφαθερμένων.
Το “Κι αν σου Κάτσει; ” είναι οδυνηρό και δύσκολο. Πρέπει να ξεπεράσει κάποιος τον ίδιο του τον εαυτό. Ουαί και αλίμονο. !