Διαρκής και κοινή προσπάθεια ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ για την ανάπτυξη ή για την εξυπηρέτηση αναγκών και συμφερόντων (;)
Είναι νομικά περίεργο δικαστής να γνωρίζει ότι , σύμφωνα με τον Νόμο και την Νομολογία, η κατόπιν ερημοδικίας, μη νομότυπη επαναφορά των προτάσεων και των ισχυρισμών , συνιστά παραβίαση της διατάξεως του άρθρου 240 ΚΠολΔ που ιδρύει τον λόγο αναιρέσεως του άρθρου 559 αριθμός 8 ΚΠολΔ και παρόλα αυτά να δικάζει και να δέχεται τις προτάσεις του ερημοδικούντος διαδίκου.
Αν αυτά συμβαίνουν τότε δεν μιλάμε για Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αλλά για ΠΑΡΑΔΙΚΟΝΟΜΙΑ προκειμένου να επέλθουν βλαβερές συνέπειες σε πολίτη επ’ ωφελεια τρίτου ή τρίτων.
Η υπόθεση αφορά κληρονομική υπόθεση και ελέγχεται νομικό «λάθος» που αποξένωνε κληρονόμο από τα κληρονομικά της δικαιώματα.
Αν αυτά συμβαίνουν τότε με μεθοδεύσεις και πρόδηλα σφάλματα αποφεύχθηκε δικαστική κρίση περί πλαστότητας της διαθήκης.
Δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι, σε αντικείμενο που ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια ευρώ , δικαστής παρά το νόμο να λαμβάνει υπόψη του πράγματα που δεν προτάθηκαν και να μην λαμβάνει υπόψη πράγματα που προτάθηκαν και έχουν ουσιώδη επίδρασή στην έκβαση της δίκης.
Ο πολίτης απευθύνεται στην Δικαιοσύνη για να λύσει το πρόβλημά του και όχι για να γίνει μέσο και πηγή εξυπηρέτησης αναγκών και συμφερόντων τρίτων, μέσω άτοπων και παράδοξων εφαρμογών δικονομικών «πειραγμένων» εξισώσεων.
Οι ευχαριστίες Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων προς Προέδρους Εφετών , που παρουσία πολιτικών προσώπων, υπόσχονται προαγωγές στον Άρειο Πάγο, είναι “σημαδιακές”.
Θα πρέπει να ελεγχθούν υποθέσεις που πέρασαν από Δικαστικό Μέγαρο και παρήγαγαν αδικίες.
Λέτε να γίνεται πάρτι εκατομμυρίων μεταξύ πολιτικών και δικαστικών για να την “βγάζουν καθαρή” η Πλουτοκρατία των λευκών κολάρων;
Ούτε που θέλουμε να το πιστεύουμε !!.
Είναι το ίδιο Δικαστικό Μέγαρο που είχε εκδοθεί , πρωτόγνωρη για τα νομικά δεδομένα , απόφαση που ανέφερε ότι το υπαρκτό ελλείπον ποσοστό της νόμιμης μοίρας ασκείται καταχρηστικά.
Δεν υπάρχει απόφαση ποτέ και πουθενά που να καταργεί ελλείπον ποσοστό νόμιμης μοίρας, αλλά δεν είναι λίγες φορές που το άρθρο 281 ΑΚ , λειτουργεί κατά περίπτωση σαν το μεγαλύτερο «πλυντήριο» , απονομής αδικίας και φαίνεται να γίνεται εργαλείο εξουσιαστών που λειτουργούν από ιδιοτέλεια.
Αποζημιώσεις για δικαστικά σφάλματα και υπόχρεος έναντι του Δημοσίου καθίσταται ο Δικαστής που προβαίνει σε “πρόδηλα σφάλματα”.
Ενώ δίνεται δυνατότητα στον ΠΟΛΊΤΗ να διεκδικήσει αποζημίωση για την αστική ευθύνη του Δημοσίου από πρόδηλα σφάλματα δικαστών, ήρθε η Ολομέλεια του ΣτΕ και του στέρησε αυτή τη δυνατότητα πρόσβασης στο δικαστήριο, αλλάζοντας τη μέχρι τότε θετική νομολογία και υιοθετώντας πλειοψηφικά την άποψη ότι για τέτοια αγωγή απαιτείται ειδική νομοθεσία που να καθορίσει τη διαδικασία και τους όρους της αποζημίωσης και την έκταση της ζημίας που πρέπει να αποζημιωθεί. Κρίθηκε ότι οι ασκηθείσες αγωγές είναι απαράδεκτες και θα μπορούν να ασκηθούν μόνον με θέσπιση ειδικής νομοθεσίας, που βεβαίως το κράτος δεν θεσπίζει !
Προφανώς για να έχουν ασυλία οι “εξυπηρετούντες” το σύστημα που συντηρεί την συγκάλυψη των “πειραγμένων δικονομικών εξισώσεων” που παράγουν αδικίες.
Πολύ σημαντική η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου του Στρασβούργου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση Ζουμπουλίδης κατά Ελλάδος (αρ. 3). Σύμφωνα με την απόφαση δεν μπορούν τα ελληνικά δικαστήρια να μη δίνουν τη δυνατότητα στους διαδίκους που έχουν υποστεί ζημία από πρόδηλα σφάλματα των δικαστών να διεκδικήσουν αποζημιώσεις μέσω αγωγών για αποκατάσταση της ζημίας τους.
Το ΕΔΔΑ με την παραπάνω απόφασή του βάζει «φρένο» στην παράλογη απαγόρευση πρόσβασης σε δικαστήριο και καταδικάζει αυτή τη νομολογιακή πρακτική.Έτσι, μετά τη δεσμευτική για την Ελλάδα απόφαση του Στρασβούργου ο διάδικος που έχει υποστεί αποδεδειγμένη ζημία από πρόδηλα σφάλματα δικαστικών αποφάσεων μπορεί να ασκήσει αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου.
Η προστατευτική ομπρέλα του Στρασβούργου δημιουργεί έτσι νέες προϋποθέσεις για αποκατάσταση των αδικιών διαδίκων, που έχουν υποστεί ζημιές από πρόδηλα δικαστικά σφάλματα.
Ο διάδικος πλέον μπορεί να ασκήσει αγωγή αποζημίωσης με το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ κατά του δημοσίου για την ζημία που υπέστη από πρόδηλο σφάλμα των δικαστών και το Δημόσιο οφείλει να αναζητά την ζημία του από τον Δικαστή που προβαίνει σε “πρόδηλα σφάλματα”.
Είναι καιρός να αποκατασταθούν οι αδικίες. Αυτό δε, δεν αποτελεί δικαίωμα ή επιλογή του κράτους και των δικαστηρίων. Είναι υποχρέωσή τους.
Είμαστε τυχεροί, που στην συγκεκριμένη συγκυρία, και την δεδομένη στιγμή, Προέδρος Εφετών Καλαμάτας είναι ο κ. Χαράλαμπος Μαυρίδης. Οφείλουμε να το θυμόμαστε και του υποσχόμαστε, ότι μέχρι την επόμενη προαγωγή του στον Άρειο Πάγο, διότι από εδώ θα φύγει μόνο ως Αρεοπαγίτης, το όνομα του θα μείνει στην ιστορία και του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας αλλά και του Εφετείου Καλαμάτας.
Πρόεδρος Εφετών Καλαμάτας: Η Δικαιοσύνη πυλώνας του Δημοκρατικού πολιτεύματος (;;)
Ο κ. Μαυρίδης μίλησε για τον πυλώνα του δημοκρατικού πολιτεύματος που είναι η Δικαιοσύνη, με τον Πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Καλαμάτας Κώστα Μαργέλη να προσθέτει την κοινή προσπάθεια που πρέπει να είναι διαρκής για να ανταποκρίνεται η Δικαιοσύνη στον θεσμικό της ρόλο και να ακολουθούν και οι χαιρετισμοί από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου και τον Δήμαρχο Καλαμάτας, στην λιτή εκδήλωση.
Η ΚΑΡΕΛΙΑ , τα δικαστικά παράδοξα και η αλά καρτ νομιμότητα.
Είναι βέβαιο ότι αν ο κάθε δικαστικός λειτουργός είχε συνέπειες για την “αυθαίρετη” υπέρβαση της κρίσης του που συναντάται συνήθως σε μεγάλου αντικειμένου διαφορές για να μην “διαταράσσουν τις “ισορροπίες” των ισχυρών του πλούτου, δεν θα υπήρχαν τα δικαστικά παράδοξα , δεν θα υπήρχε η αίσθηση της μεροληπτικής Δικαιοσύνης , της παραγγελόμενης δηλαδή αλά καρτ νομιμότητας.
Η πλευρά των κληρονόμων του Κωνσταντίνου ΚΑΡΕΛΙΑ , που αποτελεί τον σημαντικότερο μέτοχο κατέχοντας μετοχές άνω του 44% φαίνεται να νέμεται τα κεκτημένα αποφεύγοντας κρίση της διαπίστωσης εγκατάστασης στον πλούτο από πλαστή διαθήκη, «απολαμβάνοντας» το αποτέλεσμα της παράκαμψης της νομολογίας, των “ευρηματικών δεδικασμένων” , της αλλοίωσης των παραδοχών και μη εφαρμογής της νομολογίας . !!
Τέτοια φαινόμενα αποτελούν πρωτοφανή περιφρόνηση της Δικαιοσύνης. Τέτοια δικαστικά παράδοξα, που συνήθως εμφανίζονται σε υποθέσεις που σχετίζονται με μεγάλου αντικειμένου διαφορές πρέπει να ελέγχονται, να στιγματίζονται , για να μην υπάρχει έντονη η αίσθηση της αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας και ιδιαίτερα η αίσθηση της εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης για την εξυπηρέτηση του Πελατειακού Κράτους.
Η Πολιτεία πρέπει να ελέγχει, και να προστατεύει τον πολίτη όταν διαπιστώνεται επιβολή κάθε μορφής κατάχρησης εξουσίας. Ο πολίτης απευθύνεται στην Δικαιοσύνη για να λύσει το πρόβλημά του και όχι για να γίνει μέσο και πηγή εξυπηρέτησης αναγκών και συμφερόντων τρίτων.
Κανένας Νόμος η νομολογία δεν υπάρχει μέχρι σήμερα που να νομιμοποιεί την κεφαλαιοποίηση ακινήτων που δεν ανήκουν στις εταιρείες αλλά στους μετόχους .Αν τα πράγματα κριθούν διαφορετικά τότε θα ανοίξει ο δρόμος να γίνονται αυξήσεις κεφαλαίων σε εταιρείες , από ακίνητα των μετόχων .Η κεφαλαιοποίηση της υπεραξίας ακινήτου που δεν ανήκει στην εταιρία ισοδυναμεί με την περίπτωση κατά την οποία δεν καταβάλλεται η εισφορά επί πραγματικής αυξήσεως κεφαλαίου και επέρχονται οι ίδιες συνέπειες που επέρχονται επί μη καταβολής εισφορών επί πραγματικής αυξήσεως κεφαλαίου, δηλαδή ακύρωση μετοχών.Μέχρι σήμερα έκδοση μετοχών δια της κεφαλαιοποίησης ακινήτων τρίτων είναι μια άκρως παράνομη ενέργεια, η οποία αποκτά μεγαλύτερη σημασία όταν πρόκειται για εταιρεία εισηγμένη σε οργανωμένη αγορά.
Ινώ Καρέλια: Τι δηλώνει για την δικαστική διαμάχη με τους κληρονόμους της ιστορικής καπνοβιομηχανίας
“Είχε την ευαισθησία να ενημερώσει το κοινό για τα παπούτσια που δώριζε στην Κιβωτό και τα θέατρα, δεν έδειξε την ίδια ευαισθησία να απαντήσει για το θέμα της πλαστογραφημένης/άκυρης διαθήκης από την οποία αντλεί την δύναμη των δωρεών και της πάσης φύσεως χορηγιών, με ότι συνεπάγεται από αυτές.”
Σχετικά άρθρα μετά από καταγγελίες :
“ΚΛΕΙΔΙ” ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΔΙΑΔΙΚΩΝ η ευθεία ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ εφαρμογής του άρθρου 240 ΚΠολΔ από ΕΦΕΤΕΙΟ
